Met behulp van het vorige voorbeeld van een vrouw die was neergeslagen, geschopt en gezegd werd dat ze niet deugde en altijd van gedachte veranderde, zullen we zien hoe het originele engram “ontwaakt”. In de toekomst, als haar huidige omgeving genoeg overeenkomsten vertoont met de elementen uit het engram, zal ze ervaren dat het engram wordt gereactiveerd.
Als op een avond bijvoorbeeld de kraan loopt en ze buiten het geluid van een passerende auto hoort (wat allebei gebeurde in het originele engram) en op hetzelfde moment haar man (de man in haar engram) haar op hetzelfde moment uitscheldt over iets in een soortgelijke toon, kan ze opnieuw pijn in haar zij krijgen (op de plaats waar ze eerder was geschopt). En de woorden die in het engram werden uitgesproken, kunnen in het heden ook als opdrachten gaan werken; ze kan het gevoel krijgen dat ze niet deugt of het idee krijgen dat ze altijd van gedachten verandert.
Het reactieve verstand vertelt de vrouw dat ze zich op gevaarlijk terrein bevindt. Als ze blijft waar ze is, kan de pijn op de plekken waar ze werd verwond veranderen in een vatbaarheid voor ziekten of zelfs in een chronische vorm. Dit verschijnsel van “ontwaken” van het oude engram wordt restimulatie genoemd.
Het reactieve verstand is geen hulpmiddel bij het voortbestaan vanwege het feit dat, ondanks dat het stevig genoeg is om gedurende pijn en “bewusteloosheid” te blijven werken, het niet erg intelligent is. De pogingen te “voorkomen dat iemand zichzelf in gevaar brengt” door de inhoud van het engram aan hem op te dringen, kan de oorzaak zijn van ongeëvalueerde, onbewuste en ongewenste angsten, emoties, pijnen en psychosomatische ziekten waar je maar beter geen last van kan hebben.
